การเดินเรือไม่ได้ราบรื่นเสมอไป แต่ First Nations ชายฝั่งของรัฐบริติชโคลัมเบียกำลังร่วมมือกันเพื่อปกป้องชายฝั่ง
กัปตันบ็อบ มาร์ตินก้าวเข้าไปในห้องโดยสาร และก่อนที่จะก้าวขึ้นไปบนการควบคุมเพื่อบรรเทาแสงเหนือจากท่าเรือ หันกลับมาที่กลุ่ม: “อย่าลืม” เขาพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “พวกคุณได้ลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพ ดังนั้นจะไม่มีใครฆ่ากันบนเรือด้านล่างใช่ไหม” ชาย Haida สี่คนหัวเราะคิกคักขณะที่พวกเขามุดเข้าไปในห้องโดยสารจากท้ายเรือ
“ยังไม่ถึงวันยังไม่เริ่ม” หนึ่งในนั้นโต้กลับ
พวกเขาทักทายชายสองคนจากชุมชน Tsimshian แห่ง Metlakatla ซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเราที่นี่ใน Prince Rupert บนชายฝั่งทางเหนือของ British Columbia แล้วบนเรือก่อนที่จะเลื่อนไปที่เก้าอี้บุนวม Ross Wilson สมาชิกของ Heiltsuk First Nation ซึ่งทำงานให้กับ Metlakatla Stewardship Society ได้ทำการแก้เชือกและกระโดดให้เสร็จในที่สุด ซึ่งเป็นคนที่เก้าบนเรือ
หลายชั่วอายุคนที่ผ่านมา เพื่อไปยังแผ่นดินใหญ่ก่อนคริสตกาล ชาวไฮดาจะต้องพายเรือข้ามช่องแคบเฮคาเตจากหมู่เกาะไฮดา กไว ซึ่งเป็นบ้านของพวกเขาไปทางทิศตะวันตก 75 กิโลเมตร พวกเขาอาจแลกเปลี่ยนเรือแคนูหรือกล่องของฮาลิบัตแห้งและไม้ซีดาร์แดงเป็นสิ่งของต่างๆ เช่น ผ้าห่มขนแพะ เขา ทองแดง และปลายูลาชอน—ปลาขนาดเล็กที่มีน้ำมัน—กับคู่ค้าของพวกเขา และแม้ว่าผู้ทรงความรู้อย่างน้อยหนึ่งคนจะยืนกรานว่าชื่อเสียงของ Haida ในฐานะนักรบที่น่าสะพรึงกลัวนั้นล้นหลามอย่างไม่ลดละ และการค้าขายอย่างสันติเป็นบรรทัดฐาน แต่ในบางครั้งพวกเขาก็มาเพื่อยุติความคับข้องใจด้วย
วันนี้ ชายสี่คนจาก Haida Nation เดินทางโดยเครื่องบินลอยแทน และเพื่อแลกเปลี่ยน พวกเขาได้นำสินค้าประเภทอื่น: เรื่องราวที่ได้มาอย่างยากลำบากและข้อมูลเชิงลึกที่รวบรวมจากความคิดริเริ่มล่าสุดของชุมชนเพื่อจัดการทรัพยากรธรรมชาติ เป็นปีที่แปดติดต่อกันที่ทรัพย์สินทางปัญญาจะถูกแลกเปลี่ยนในหมู่ชนชาติแรกชายฝั่งอื่น ๆ ของบริติชโคลัมเบียเมื่อพวกเขาประชุมกันเพื่อการประชุมเครือข่ายการดูแลชายฝั่งประจำปี (CSN) ที่สถาบัน Hakai บนเกาะ Calvert ซึ่งเป็นการเดินทางเต็มวันไปทางทิศใต้
มาร์ตินนำทาง แสงเหนือที่หุ้มด้วยอะลูมิเนียมออกจากเจ้าชายรูเพิร์ต โดยมีวิลสันคอยอยู่เคียงข้างเขาเพื่อสแกนหาท่อนซุงที่ยอดเยี่ยม น้ำที่นี่แผ่ขยายอย่างราบเรียบ และแสงแดดที่อ่อนแรงในเดือนเมษายนแผ่ขยายไปทั่วเกาะสมิทขณะที่เราแล่นผ่าน
“ฉันเคยไปแถวๆ ชายฝั่งนี้มาสองสามครั้งแล้ว” คลาเรนซ์ เนลสัน หัวหน้าฝ่ายพันธุกรรมและผู้อาวุโสจากเมทลาคัทลากล่าว มุมปากของเขาม้วนงอตลอดเวลาในขณะที่เขาพูดถึงอาชีพชาวประมงตลอดชีวิตของเขา บทสนทนากลายเป็นงานเลี้ยงตามประเพณีที่เขาเพิ่งเข้าร่วม “ฉันมีจาระบี” เขาบอกผู้โดยสารอีกคนหนึ่ง—จดชวเลขสำหรับน้ำมันที่อยากได้จาก eulachon—“ โอ้ดีมาก”
แม้ว่าภูมิภาคนี้จะไม่รอดพ้นจากแรงกดดันจากสิ่งแวดล้อม แต่สำหรับบุคคลภายนอกที่มองผ่านกระจกในขณะที่บินด้วยความเร็ว 55 กิโลเมตรต่อชั่วโมง พื้นที่ดังกล่าวเป็นพื้นที่ป่าที่น่ารับประทาน สถานที่ที่เหมือนกับการโดน Prozac ชั่วคราวเพื่อระงับความวิตกกังวลจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ช่องแคบที่เราเปิดลงไปนั้นล้อมรอบด้วยป่าทึบที่หยุดเมื่อแผ่นดินชนกับน้ำอย่างกะทันหันเท่านั้น คนอย่างเนลสันซึ่งมีประวัติศาสตร์อันยาวนานที่นี่เห็นความแตกต่างกันมากขึ้น: สถานที่สำคัญในการเก็บเกี่ยวปลาเฮอริ่ง อดีตแหล่งหอยเป๋าฮื้อ แหล่งวัฒนธรรมที่ซ่อนอยู่ และเครื่องหมายอันละเอียดอ่อนบนภูมิประเทศที่บ่งบอกถึงบ้าน Coastal First Nations รู้จักอาณาเขตของตนดีกว่าใครๆ ส่วนใหญ่—ซึ่งเป็นสาเหตุที่ดูเหมือนชัดเจนสำหรับผู้ได้รับมอบหมายทั้งหมดบนเรือว่าพวกเขาควรมีบทบาทนำในการจัดการพวกเขาด้วย
CSN เป็นโครงการของ Great Bear Initiative ของ Coastal First Nations Great Bear Initiative ที่ใหญ่ขึ้น และชุมชนสมาชิกแต่ละแห่งจากแปดชุมชน ซึ่งตั้งอยู่ตามแนวชายฝั่งทางเหนือของ BC ชายฝั่งตอนกลาง และ Haida Gwaii ได้ว่าจ้างสมาชิกกลุ่มหนึ่งเพื่อติดตามการประมง ป่าไม้ และสถานที่ทางวัฒนธรรม . โดยรวมแล้ว พนักงานแนวหน้าเหล่านี้ซึ่งทำงานประจำวันในการจัดการทรัพยากรสำหรับประเทศของตน เป็นที่รู้จักในนามผู้พิทักษ์ชายฝั่ง
“ในประวัติศาสตร์ของเรา มียามสามคนเสมอ” ลาดา (โคลิน ริชาร์ดสัน) ผู้อำนวยการฝ่ายดูแลจาก Haida Nation อธิบาย เขาโน้มตัวไปข้างหน้า จี้รูปนกอินทรีที่ทำขึ้นจากเงินที่เต้นอยู่ใต้คอของเขา “คนหนึ่งมองออกไปที่ทะเล และอีกคนหนึ่งมองลงไปที่แต่ละด้านของหมู่บ้าน” บุคคลทางจิตวิญญาณทั้งสามนั้นถูกแกะสลักไว้บนเสาหน้าบ้านของ Haida และเป็นเครื่องรางของขลังต่อต้านภัยคุกคามภายนอก “พวกเขาถูกแกะสลักแบบนั้นเสมอ” เขากล่าวเสริม “คุณไม่เคยเห็นยามที่มองย้อนกลับไป พวกเขามักจะมองไปทางด้านหน้าและด้านข้างเสมอ”
ขณะที่กลุ่มชนชาติแรกชายฝั่งมองหาอนาคตที่มีอำนาจเหนืออาณาเขตและทรัพยากรของตนมากขึ้น พวกเขาก็หันไปด้านข้าง—ไม่ต้องคอยระวังศัตรูในตอนนี้ แต่เพื่อค้นหาพันธมิตรในเพื่อนบ้าน
ลดาขมวดคิ้วเมื่อถามถึงประวัติคนยาม ชาติชายฝั่งอื่นๆ มีรูปเคารพคล้ายคลึงกันหรือไม่? “พวกเขาอยู่ชายฝั่งหรือเปล่า” เขาโทรหาฌอน เบรนแนน อดีตผู้ดูแลยามและตอนนี้เป็นผู้แทนในการปรึกษาหารือกับจังหวัดซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่ฟุต “ยามแกะสลักบนเสา เธออยากรู้ว่าพวกเขาอยู่ชายฝั่งหรือเปล่า” เขายักไหล่ “ฉันไม่รู้. ทั้งหมดที่ฉันรู้คือเรามีพวกเขา”
“พวกเขาคือไฮล์ซึก!” วิลสันหลุดจากเก้าอี้ของเพื่อนคนแรก
“โอ้! ตกลง! พวกเขาคือไฮล์ซึก!” ลดากลับมาหาฉันแล้วหัวเราะเบาๆ “เรายังคงต้องใจเย็นๆ กัน เพราะเราเพิ่งเริ่มเข้ากันได้และเราไม่อยากทำให้โกรธกัน เราจึงต้องเดินบนเปลือกไข่”
กลุ่มหัวเราะเยาะเหนือเสียงพึมพำในพื้นหลังของเครื่องยนต์ของเรือ
“ฉันล้อเล่น แต่ฉันก็จริงจังด้วย” เขากล่าว นัยน์ตาสีเข้มจ้องเขม็ง “ในขณะที่เราสร้างความสัมพันธ์ของเรากลับจากที่ซึ่งไม่เป็นมิตรเสมอไป เรากำลังสร้างความสัมพันธ์ นั่นเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ … เราทุกคนต่างมุ่งมั่นในสิ่งเดียวกัน” Haida และ Heiltsuk—เหมือนกับชุมชนชายฝั่งส่วนใหญ่—มีประวัติศาสตร์อันยาวนานและซับซ้อนร่วมกัน ผูกมัดด้วยสายโลหิตและพันธมิตรที่ใกล้ชิด แต่ยังเต็มไปด้วยความขัดแย้ง การเป็นทาส และสงคราม ในปี 2014 ทั้งสองประเทศได้กำหนดความสัมพันธ์ในการทำงานฉันมิตรกับสนธิสัญญาสันติภาพ (ตกลงกันครั้งแรกในช่วงปลายทศวรรษ 1800) หลังจากประท้วงโครงการ Northern Gateway Pipelines ด้วยกัน
